Het Glas Museum zet Jean-Baptiste SIBERTIN-BLANC in de spotlights, een designer die glas niet alleen laat spreken, maar ook combineert met andere materialen, zoals hout, metaal en composieten.

In de designs van Jean-Baptiste SIBERTIN-BLANC vloeien knowhow regelmatig samen met industriële invloeden en hij is voortdurend op zoek naar de architectuur van het object, de balans tussen sculptuur en ergonomie. Hij werkte als ontwerper bij het Taller de Arquitectura Ricardo Bofill (1987-1991), werd vervolgens Directeur de la Création bij Cristallerie DAUM (1999-2011) in Nancy en in 2021 startte hij zijn eigen SAS Studio JBSB en ontwerpt sindsdien voor grote namen op het gebied van creatie en design. Hij deelt zijn kennis graag met anderen. Zo was hij van 1993 tot 1999 docent aan de ESAD Business School in Reims en vervolgens aan de ENSA in Nancy. Hier organiseerde hij in 2013, in het kader van de ARTEM-campus een Atelier Onderzoek en Creatie met de naam ‘Les natures du verre’. Bovendien was hij de coördinerende kracht achter de Master Science aan de ICN Business School voor Design & Management van Luxe.

Er bestaat een directe link tussen de focus van deze expositie en de verblijfplaats van Jean-Baptiste SIBERTIN-BLANC; de officiële presentatie van de collectie vond namelijk plaats vanuit het atelier van het Musée du Verre in Trélon (Frankrijk), waar hij de getoonde werken in 2020 creëerde.

Lettre I – Photo ©Karine Faby

Jean-Baptiste Sibertin-Blanc ontwerpt vanuit zijn passie voor vormen en de gedachte dat vorm de functie van het object volgt, uiteraard zonder daarbij het esthetische aspect uit het oog te verliezen. Daarnaast is er ook nog de onmiskenbaar poëtische touch die we in de door hem ontworpen objecten en ruimtes terugzien. Designer, kunstenaar, ambachtsman? Hij is het allemaal. Ongeacht of het een serieproduct, een gelimiteerde editie of unicaat betreft, de perceptie, de emotie en de uitvoering zijn altijd identiek. En ook het resultaat is onveranderd hetzelfde: een kunstwerk dat je wilt aanraken, in de hand houden… […]
Raphaël BELAUBRE

Miroir Come – Photo ©Olivier Brunet

ERVARING MET DE MATERIE

“Dit is de eerste keer dat ik wordt gevraagd om op een bijzondere manier uitdrukking te geven aan een speciaal, voor dit project gekozen, materiaal. Voor de expositie hebben we de 4 soorten materiaal geselecteerd die ik veelvuldig gebruik bij mijn werk als designer en kunstenaar, te weten glas, metaal, hout en composiet. Ik heb met behulp van een materiaal zo oud als de mensheid, namelijk hout, designs leren lezen. Ik dacht destijds nog niet echt aan ontwerpen, maar oefende wel al gigantisch veel met hout … schaven, tekenen, zagen assembleren, opschuren, politoeren… schaven, tekenen, zagen… Pas daarna ontdekte ik de wereld van de creatie, een wereld waarin iedere stap ons naar een betere toekomst lijkt te leiden. Maar het is tegelijkertijd ook een wereld waarin iedere schets ons er constant aan herinnert dat innoveren een complexe vergelijking is waarbij het verleden een dwingende factor is en de onbekende waarden elke ochtend opnieuw worden uitgevonden. De 19 tentoongestelde collecties werden ontworpen voor een aantal merken, instellingen en/of galerieën. De expositie is opgebouwd rond de 5 glazen letters die uit mijn tijd, in 2020, bij het MusVerre de Sars-Poteries stammen. Aan de naam van de expositie ‘Lettres de verre’ (Glazen letters), het resultaat van een lange zoektocht, heb ik de volgende subtitel toegevoegd: ‘une éclipse de l’objet’(eclips van het object). Het toevoegen ervan kwam langzaam maar zeker bovendrijven als een vanzelfsprekendheid, omdat ik de primaire functionaliteit van het object, het gebruik en het voordeel ervan, naar de achtergrond had geschoven, om me, samen met 4 buitengewone glasbewerkers, volledig te kunnen wijden aan een zoektocht naar de ‘taal’ en het beeldend vermogen van het materiaal. Dit avontuur stelde mij in de gelegenheid in alle vrijheid met glas te experimenteren, zonder de verplichtingen die een ontwerper dagelijks tegenkomt bij zijn werk om optimaal te voldoen aan de verwachtingen van zijn opdrachtgevers. Je kunt de expositie beschouwen als een hernieuwde confrontatie met mijn creaties, als een soort wolk waarop ik vijf schrijvers en vrienden heb uitgenodigd om er hun persoonlijke blik op te werpen. Ik hoop daarnaast van ganser harte dat zichtbaar zal worden, wat Thierry de Beaumont ooit over mijn werk schreef, te weten een ‘eenvoudige lijn’. Want dat is waaruit een design tenslotte bestaat.

Lettre U – Photo ©Karine Faby

HET GLAS

Ik ben geen glasblazer, glasbewerker of glazenier, maar glas is een materiaal waar ik al ruim 20 jaar niet omheen kan voor mijn projecten. Ik kijk naar de vorm en het gebruik en experimenteer op basis daarvan met de specifieke eigenschappen, het veelvoud aan effecten van de verschillende glascomposities – kalknatronglas, borosilicaatglas, obsidiaan, kristal… en de verschillende bewerkingstechnieken. Wat mij aan glas zo fascineert, en dan heb ik het nog niet eens over de vele verschijningsvormen of de hardheid, is het vermogen om te onthullen en te weerspiegelen. Glas kan in de omgeving opgaan of juist opvallen, kan spannend, maar ook sensueel zijn, is een massa of draad, kan zowel kwetsbaar alsook perfect zijn. Bij het schetsen van de glazen letters heb ik me laten leiden door aspecten als knowhow, de betekenis van een werk, het gebruikte materiaal, de lichtval en architectuur. Uitgangspunt voor de creaties was de verschijningsvorm die onlosmakelijk verbonden is met de 4 gebruikte technieken: buigen van glas, geblazen glas, glaspasta en glasfusing m.b.v. een glasbrander. Met mijn lijnen en designs wil ik vormen creëren die flirten met onbalans, vanzelfsprekendheid en zeggingskracht.

Lettre O – Photo ©Karine Faby

ONTMOETING, toeval, resonantie… Ik wil met mijn letters vormgeven aan de stilte van woorden. Het is namelijk dringend nodig dat we woorden ter discussie stellen, ze opnieuw uitvinden. Elk woord zou bestaan uit een wolk van letters die vrij in de ruimte hangt. Dan zouden we op alle mogelijke manieren om de letters heen kunnen lopen, om ze in al hun vormen en vanuit iedere invalshoek te bekijken. Dan zouden er naast ‘een’ werkelijkheid nog tal van abstracties en ook een spel van licht en schaduw rondom deze raadselachtige montage ontstaan. Dit project is daarom ook een soort doolhof.

Jean-Baptiste Sibertin-Blanc

PAREIDOLIE: optische illusie waarbij iemand een volstrekt willekeurige waarneming, bijv. een wolk aan de hemel, interpreteert als een herkenbaar beeld.


MUSÉE DU VERRE-GLAS MUSEUM
Site du Bois du Cazier
Rue du Cazier, 80 – 6001 Marcinelle
Tél 00 32 496 599 214
mdv@charleroi.be
Van dinsdag tot vrijdag : 9.00 > 12.30 en 13.00 > 17.00
Zaterdag en zondag : 10.00 > 12.30 en 13.00 > 18.00