Samen met de staalnijverheid, het textiel en de steenkool, vormde de glasnijverheid een van de vier pijlers die hebben bijgedragen tot de industriële bloei van Wallonië in de 19e eeuw. Onder het Franse en het
Hollandse bewind vestigde de steenkool verslindende glasnijverheid zich ook in de omgeving van Luik, Charleroi, Namen en Bergen.
En met de tijd ging elk van die streken zich ook specialiseren: vensterglas, holglas, spiegelglas enz.
In het land van Charleroi is de glasnijverheid even oud als de territoriale identiteit zelf. Denken we maar aan de glasblazerij Colnet in Les Hamendes, of die van Condé, aan de rand van Charleroi.
Alle glasateliers opsommen sinds de stichting van de Spaanse citadel is onbegonnen werk. Het waren er kortweg zeer veel en ze profiteerden heel vroeg al van de nieuw ontgonnen energiebron – steenkool – om glas te smelten. In 1896 bijvoorbeeld waren het er eenentwintig, verspreid over de gemeenten Lodelinsart,
Jumet, Dampremy, Charleroi, Gilly en Courcelles. Later volgen ook Marchienne-au-Pont, Gosselies, Ransart en Roux.
De naam van elke glasblazerij wordt bepaald door de plaats van vestiging (Les Hamendes), door een kenmerkend voorwerp (L’Étoile) of door de naam van de vennoot of vennoten of stichters (Mondron,
Gobbe, Falleur enz.).
De blazers, die het vaakst in beeld komen omdat ze jongleren met het gesmolten glas, zijn echter lang niet de enigen die de handen uit mouwen steken op het ritme van de zware fabrieksklok.
Daarom wordt de bezoeker in het kader van deze tentoonstelling uitgenodigd om een wandeling te maken te midden van duizend gezichten van mannen, vrouwen en kinderen, van die arbeiderskolonies die de glasnijverheid in de omgeving van Charleroi hebben groot gemaakt tot de hoogdagen ervan tussen de belle
époque en de dolle jaren ‘20.
De geschiedenis van de plaatselijke glasnijverheid is veel meer dan een aaneenschakeling van aandeelhoudersvergaderingen. Ze schetst het verhaal van de Mens in heel zijn menselijkheid, in elke
oogopslag die op een foto is vastgelegd, in de ambachtsnamen die we her en der ontdekken, in de gewoonten, de vreugden en soms heftige driften. Hoewel we die mannen, vrouwen en kinderen uit het
glasambacht niet bij naam kennen, kunnen we niet anders dan hun noeste arbeid bewonderen. Maar er is meer, want werken in de fabriek valt niet altijd te herleiden tot een lijdensweg!
MUSÉE DU VERRE-GLAS MUSEUM
Site du Bois du Cazier
Rue du Cazier, 80 – 6001 Marcinelle
Van dinsdag tot vrijdag : 9.00 > 12.30 en 13.00 > 17.00
Zaterdag en zondag : 10.00 > 12.30 en 13.00 > 18.00
Tel: +32(0)496/599 214
Mail : mdv@charleroi.be