Lila Farget, geboren in 1972, is een Franse beeldhouwer die woont en werkt in Brussel, België. Ze behaalde haar masterdiploma beeldhouwkunst aan de ENSAV La Cambre in Brussel in 1996. Lila bestudeerde de techniek van gegoten glas tijdens verschillende stages in het atelier MusVerre (Sars-Poteries, Frankrijk). Toen ze afstudeerde, werd glas vanzelfsprekend. Beeldhouwen is een materiaal in actie, gegoten glas is Lila’s taal, het geeft fysieke realiteit aan haar gedachten om een emotie te herscheppen. Glas maakt een drievoudige lezing van het werk mogelijk: de uiterlijke vorm, de binnenruimte en een intieme dialoog met het licht.
Een deel van haar werk is gebaseerd op een reeks architecturale vormen en huizen, haar glassculpturen drukken een idee uit, een symbool, een utopie… Het idee van constructie staat centraal in haar werk: ze creëert haar sculpturen vaak als een verticaal bouwwerk, met een opeenvolging van lagen die worden geassembleerd en boven elkaar geplaatst om een volume, een vorm, vaak gekleurd, te creëren die ze soms vermenigvuldigt en waarmee ze speelt om een fysieke ervaring in de ruimte voor te stellen. Deze lagen, die kunnen worden vergeleken met gesteentelagen in de geologie, doen denken aan de opeenvolgende stadia waaruit het leven is opgebouwd. In zekere zin werkt ze op het geheugen, op de mentale activiteit die ons in staat stelt om ons ervaringen uit het verleden te herinneren om de toekomst beter te kunnen begrijpen.
Ze vindt volumes in de architectuur die haar inspireren. Hierdoor kan ze openingen en deuren oproepen, een link leggen tussen buiten en binnen en het materiaal in verband brengen met vorm en ruimte.
Lila verzamelt ook de kartonnen verpakkingen van onze consumptiegoederen die hun korte bestaan als afval beëindigen en waarin Lila geometrische schoonheid en sculpturaal potentieel ziet. Ze vindt ze opnieuw uit in glas, een poëtische manier om materialen die bestemd zijn om vernietigd te worden te benadrukken.
Ondergedompeld in een professionele omgeving van ontwerpers bij Zaventem Ateliers, wilde Lila een nieuwe benadering van glas ontwikkelen door een lichtgevend bas-reliëf te creëren in combinatie met bronsgieten, een techniek die heel dicht bij glasgieten ligt. Deze wandsculpturen zijn ontstaan uit een studie van de golving van een waterdruppel. Het resultaat zijn ringen van gecontroleerde imperfectie die rustig eindeloos herhaald worden, waardoor het glas een zachte sensatie van beweging krijgt…
Voor haar tentoonstelling in het Glasmuseum van Charleroi vindt Lila Farget het thema van het labyrint opnieuw uit en creëert ze een glazen doolhof waarin het oog wordt uitgenodigd om te verdwalen, tot aan de transparantie van de wanden, met alles wat dit zowel geruststellend als beangstigend voorstelt. De kunstenaar heeft een nieuwe vormentaal ontdekt, waarin het seriële aspect van de vorm onze referentiepunten definitief uitwist.